Afscheid na aantal mooie jaren.

 

De wedstrijd zaterdag tegen Viking was een laatste competitiewedstrijd die helaas werd verloren.

Na de goede prestatie vorige week tegen kampioen Korbis, bleek dat de pijp bij ons leeg was.

We hadden niet meer de power en energie om te vlammen terwijl de tegenstander wonderbaarlijk nog van alles uit de kast haalde om te winnen.

 

Voor mij persoonlijk kan ik zeggen dat ik een superleuk traject heb doorlopen de afgelopen jaren.

Een paar jaar geleden werd mij gevraagd om een hele talentvolle groep B1 spelers onder de hoede te nemen, met de intentie om die mee te nemen naar de A selectie om ze vervolgens zo goed als mogelijk is af te leveren voor de selectie.

 

Het was best een uitdaging want ik was eigenlijk gewend om selecties te trainen maar ik heb de handschoen toch opgepakt.

Het eerste jaar werden we in de eerste klasse uit tegen Antilopen meteen kampioen, een opsteker van jewelste.

Met veel spelers over naar de A.

Doelstelling was om het eerste jaar te wennen aan het niveau van de tweede klasse om daarna toch een gooi te doen naar promotie eerste klasse.

 

Ook nu weer een opsteker want we promoveerden meteen in de zaal het eerste jaar naar de eerste klasse.

Het seizoen 2014/2015 was het leukste. In beide competities eerste klasse spelen en in beide competities op de derde plek eindigen achter ploegen als DVO, DALTO, Merwede en Deetos.

Het was duidelijk dat we een zeer talentvolle lichting te pakken hadden.

 

Het was de TC ook niet ontgaan dat we goede spelers in huis hadden en haalde de volledige A1 over naar de Seniorenselectie. De discussies over de vraag of dat wel een juiste beslissing was kennen we allemaal nog wel.

Hoe dan ook, we kregen niet de gelegenheid om voor een eerste plek te strijden in de eerste klasse en zat mijn taak er op.

 

Na anderhalf jaar kreeg ik de vraag of ik het voortijdig vertrek van de hoofdtrainer kon opvangen.

Het spreekt voor zich dat je je club niet laat vallen dus heb ik het seizoen op het veld afgemaakt om daarna toch eens met z’n allen te kijken of we niet een keer konden doorstomen naar de tweede klasse.

We hadden immers een goede mix van talentvolle jeugd en routine.

 

Hoe leuk was het dat we meteen in de competitie 2016/2017 sinds hele lange tijd weer promoveerde naar de tweede klasse? Zowel in de zaal als op het veld werd dit door promotiewedstrijden bewerkstelligd.

De publieke belangstelling bij de wedstrijden liet zien hoe leuk is om bij Fortissimo je ding te doen.

 

Het afgelopen seizoen stond zowel in de zaal als op het veld in het teken van degradatie.

Na de promotie is het verloop iets te groot geweest om te handhaven. Dat lag zeker niet aan de plaatsvervangers, integendeel, maar je moet wel weer opnieuw gaan bouwen, iets wat in de tweede klasse een stuk lastiger is als in de derde klasse.

 

Ondanks die degradaties is het plezier er altijd geweest. Daar zijn we allemaal debet aan geweest ook de trainers van het tweede Danny en Matthieu. Ik heb niet vaak zo’n fijne samenwerking gehad met trainers en spelers van de selectie.

 

Door het vertrek van een aantal spelers is het tijd om, met de aanstormende talentvolle jeugd, weer een paar jaar te gaan bouwen.

Dat moet lukken. We hebben het eerder gedaan en als iedereen er vertrouwen in blijft houden dan gaat een flink aantal jeugdige spelers meemaken wat een aantal spelers in de selectie ook hebben meegemaakt.

Geduld, werklust en omgaan met tegenslagen zijn de ingrediënten voor succes.

 

Ik vind het fijn dat we snel een goede opvolger voor mij hebben gevonden. Onze nieuwe trainer is in staat om met enthousiasme, kennis en kunde het geduld, werklust en omgang met tegenslagen goed te begeleiden.

 

Tijdens mijn laatste jaar ben ik best een beetje trots op het feit dat een aantal jeugdige spelers, waaronder zelfs een B1 speelster, hun debuut in het eerste bij mij hebben gemaakt. Dat heb ik gedaan om later, als ze in het eerste spelen, te kunnen zeggen dat ze bij mij de eerste minuten in het vlaggenschip hebben gemaakt maar ook om ze er alvast aan te laten ruiken.

 

Dat is ook gebeurd bij Danny Bruijntjes. Vele jaren geleden was ik ook trainer van Senioren 1 en in een wedstrijd tegen Celeritas in Alkmaar mocht Danny op jeugdige leeftijd de geblesseerde Vincent Stekelenburg vervangen. Dat waren Danny zijn eerste minuten in het eerste.

Afgelopen zaterdag tegen Viking heb ik Danny de laatste twee minuten laten meespelen en na afloop tijdens een biertje kwamen we er achter dat de cirkel rond was. Danny had zijn eerste en ook zijn laatste minuten bij mij in het eerste gespeeld, hoe leuk is dat.

 

Voor mij zit het er dus, met een korte onderbreking, na bijna zes jaar op en geef ik met veel vertrouwen het stokje over aan Marc.