Fortissimo 2 sluit positief af met z’n allen
Geplaatst
17-06-2019
Daar stonden we dan, het was spannend en toch ook fijn, maar zoals bij elke wedstrijd; kan er maar 1 de winnaar zijn.
Er daar gingen we, op naar Terschuur, want als we gaan dan gaan we met z’n allen. Je zou verwachten in grote getalen en op volle sterkte, maar het ware leven is geen videoclip en moesten we Daan en Joyce afstaan aan het eerste. Zij moesten namelijk in Ridderkerk spelen en die afstand was zelfs voor Andre bijna niet te doen.
In Terschuur aangekomen moest er eerst nog een stukje gewandeld worden naar de sportvelden, maar daar waren ze dan toch echt, de wedstrijd kon beginnen. Kilometers veld schoten onder ons door, op weg naar winst, want wij zijn weg van winst. Fortissimo kwam sterk uit de startblokken en wist vroeg op een goede voorspong te komen (2-6). De verkregen voorspong ging duidelijk iets tè makkelijk, waardoor Fortissimo de teugels liet vieren en Revival vrij spel kreeg.
Er werd standvastig aangevallen, en ook al krijg je nog zo vele kansen er gaat altijd eentje mis, want het een kan niet zonder het ander, pak maar de bal, stel niet teveel vragen, je kunt niet als enige de wedstrijd dragen. Het was duidelijk teamwerk dat moest zegevieren in een wedstrijd waar de tegenstander het spel niet ging maken, maar er toch ballen van ver in wist te schieten (7-6). Om deze flow af te breken interrumpeerde coach Ruben coach met een time-out om de ploeg aan te jagen en dat werkte want wat een spreker is die man, het is een man die ouwehoeren kan.
Het was lastig verdedigen tegen de thuisploeg, er leek niet echt een plan te zijn en er werd vaak enkel gespeeld met een aangeef en dan moet de verdediging laag, omlaag omlaag omlaag. Zelf zonder de rebound wist de ploeg mee te scoren en kon Fortissimo niet met een voorspong de rust in (9-8).
In deze rust was het tijd om onze troeven in de zetten, de meegereisde Silvy, Jelmer en DJ mochten Britt, captain Fabian en Andre vervangen. De laatste drie konden rustig in de genieten van de faciliteiten, een zingende Merel, de zon die doorbreekt, een vers kopje thee, helaas was het niet in eigen huis.
De frisse junioren gingen volmoedig van start, de eerste schoten waren helaas niet doeltreffend, maar ik had het al gezien, d'r zit potentie in. De eerste doelpunten na de rust kwamen uit eigen kracht middels schoten van Michael en Merel wat de ploegen weer op gelijke hoogte brachten (10-10).
Helaas moesten er opnieuw doelpunten geïncasseerd worden door de IJsselsteiners (13-11). We stonden voor de tweede keer in de wedstrijd achter waar dat niet nodig was. En dan kijk je eens naar de tijd, je kijkt eens naar je medespelers en dan vraag je je af of dit de manier is om het seizoen af te sluiten. De blik van je vakmaten bevestigen dan het gevoel dat je zelf ook had en dit gaan we dus niet laten gebeuren. Er werd nog eens diep in de buidel getast alsof het de laatste dag is, er werd nog eens aangezet alsof de morgen niet bestaat, je merkte dat de wedstrijd nog niet echt af was en je pakte alles wat je kon.
En zo was het Silvy van S. die de batterij van doelpunten inleidde. We scoorden links, we scoorden rechts, de ene in de korf en de ander in mand. Het was een comeback die je normaal alleen in films ziet. Het was Merel met haar tweede, Pasman met zijn vierde en Britt met haar vijfde goal van de wedstrijd wat de ploeg ineens weer op dezelfde voorsprong zette als 45 minuten eerder (16-20). In de slotfase viel aan de kant van Fortissimo de laatste goal wat voor een nette eindstand zorgde (16-21).
Na een mooie wedstrijd was het tijd voor een drankje in de kantine, onder andere een toppertje, breezer ananas en een dubbele whisky kon er ook nog wel bij.
Het was een mooi seizoen met pieken en dalen en een uitstekende prestatie van het team op het veld. Achteraf bleek het 1 punt te weinig te zijn voor promotie als beste nummer 2 van de derde klasse, maar ondanks dat zijn we met een mooi doelsaldo trots op onze 2e plaats en feliciteren wij MIA met het kampioenschap.
Als laatste willen wij alle trouwe fans bedanken en hopen wij jullie volgend jaar weer allemaal terug te zien langs de lijn. Fijne vakantie!
Er daar gingen we, op naar Terschuur, want als we gaan dan gaan we met z’n allen. Je zou verwachten in grote getalen en op volle sterkte, maar het ware leven is geen videoclip en moesten we Daan en Joyce afstaan aan het eerste. Zij moesten namelijk in Ridderkerk spelen en die afstand was zelfs voor Andre bijna niet te doen.
In Terschuur aangekomen moest er eerst nog een stukje gewandeld worden naar de sportvelden, maar daar waren ze dan toch echt, de wedstrijd kon beginnen. Kilometers veld schoten onder ons door, op weg naar winst, want wij zijn weg van winst. Fortissimo kwam sterk uit de startblokken en wist vroeg op een goede voorspong te komen (2-6). De verkregen voorspong ging duidelijk iets tè makkelijk, waardoor Fortissimo de teugels liet vieren en Revival vrij spel kreeg.
Er werd standvastig aangevallen, en ook al krijg je nog zo vele kansen er gaat altijd eentje mis, want het een kan niet zonder het ander, pak maar de bal, stel niet teveel vragen, je kunt niet als enige de wedstrijd dragen. Het was duidelijk teamwerk dat moest zegevieren in een wedstrijd waar de tegenstander het spel niet ging maken, maar er toch ballen van ver in wist te schieten (7-6). Om deze flow af te breken interrumpeerde coach Ruben coach met een time-out om de ploeg aan te jagen en dat werkte want wat een spreker is die man, het is een man die ouwehoeren kan.
Het was lastig verdedigen tegen de thuisploeg, er leek niet echt een plan te zijn en er werd vaak enkel gespeeld met een aangeef en dan moet de verdediging laag, omlaag omlaag omlaag. Zelf zonder de rebound wist de ploeg mee te scoren en kon Fortissimo niet met een voorspong de rust in (9-8).
In deze rust was het tijd om onze troeven in de zetten, de meegereisde Silvy, Jelmer en DJ mochten Britt, captain Fabian en Andre vervangen. De laatste drie konden rustig in de genieten van de faciliteiten, een zingende Merel, de zon die doorbreekt, een vers kopje thee, helaas was het niet in eigen huis.
De frisse junioren gingen volmoedig van start, de eerste schoten waren helaas niet doeltreffend, maar ik had het al gezien, d'r zit potentie in. De eerste doelpunten na de rust kwamen uit eigen kracht middels schoten van Michael en Merel wat de ploegen weer op gelijke hoogte brachten (10-10).
Helaas moesten er opnieuw doelpunten geïncasseerd worden door de IJsselsteiners (13-11). We stonden voor de tweede keer in de wedstrijd achter waar dat niet nodig was. En dan kijk je eens naar de tijd, je kijkt eens naar je medespelers en dan vraag je je af of dit de manier is om het seizoen af te sluiten. De blik van je vakmaten bevestigen dan het gevoel dat je zelf ook had en dit gaan we dus niet laten gebeuren. Er werd nog eens diep in de buidel getast alsof het de laatste dag is, er werd nog eens aangezet alsof de morgen niet bestaat, je merkte dat de wedstrijd nog niet echt af was en je pakte alles wat je kon.
En zo was het Silvy van S. die de batterij van doelpunten inleidde. We scoorden links, we scoorden rechts, de ene in de korf en de ander in mand. Het was een comeback die je normaal alleen in films ziet. Het was Merel met haar tweede, Pasman met zijn vierde en Britt met haar vijfde goal van de wedstrijd wat de ploeg ineens weer op dezelfde voorsprong zette als 45 minuten eerder (16-20). In de slotfase viel aan de kant van Fortissimo de laatste goal wat voor een nette eindstand zorgde (16-21).
Na een mooie wedstrijd was het tijd voor een drankje in de kantine, onder andere een toppertje, breezer ananas en een dubbele whisky kon er ook nog wel bij.
Het was een mooi seizoen met pieken en dalen en een uitstekende prestatie van het team op het veld. Achteraf bleek het 1 punt te weinig te zijn voor promotie als beste nummer 2 van de derde klasse, maar ondanks dat zijn we met een mooi doelsaldo trots op onze 2e plaats en feliciteren wij MIA met het kampioenschap.
Als laatste willen wij alle trouwe fans bedanken en hopen wij jullie volgend jaar weer allemaal terug te zien langs de lijn. Fijne vakantie!
Pupil van de week:
